Publicaties

Wim schrijft graag en vooral over gastheerschap.
De term HoReCa staat voor alle etablissementen waar gasten kunnen worden ontvangen en verzorgd. Voor De Nederlandse Golfkrant beschrijft Wim de specifieke horeca op de Nederlandse golfbanen. Hiertoe interviewt hij de horecamanager of verantwoordelijke gastvrouw/gastheer van golfbanen verspreid over het land. En uiteraard wordt elk interview afgesloten met een mini whiskyproeverij.......
Hieronder staan alle gepubliceerde interviews uit de Golfkrant.

Meningen en mijmeringen..... ook intussen de titel van een boekje waarin Wim zijn columns heeft gebundeld in de tijd dat hij als hotelier actief was in Nunspeet

Maar het restaurant is tevreden!

Op uitnodiging van een klant waarmee ik volgend jaar een 12 daagse reis naar Schotland ga beleven belandden we voor een gesprek bij een horecabedrijf in Leiden. Statig oud pand met indrukwekkend interieur en ook terras aan het water. Maar door de wat frisse bries pakten we liever één van de vele terrastafeltjes aan de zijkant van het gebouw, in de luwte en uit de drukte.

Al met al was het echt een hele klus maar ik kan al verraden dat het ons is gelukt om daar twee uur te zijn en we hebben ook nog totaal €42,60 gespendeerd. Echt het is ons gelukt, maar niet zonder slag of stoot.

Met een kwartiertje bijpraten konden we tegelijkertijd even aankijken wat het restaurant van ons verwachtte. Aangezien de bediening alleen zichtbaar was binnen aan de counter of aan de overkant op het terras aan het water bedacht ik mij dat ik de twee glazen Grüner Veltliner zelf kon bestellen aan de bar. En dat lukte prima. De barman vond het zichtbaar leuk dat ik dat deed. Even was ik in verwarring toen er ineens een serveerster aan ons tafeltje kwam vragen of wij iets wilden maar dat was een grapje natuurlijk. Ik had al besteld bij haar collega.

Voor het tweede glas, want de wijn was heerlijk alhoewel best prijzig met €5,60 per glas, wist ik intussen wat ik moest doen. Wat men van mij verwachtte deed ik dus toog weer maar binnen en bestelde daar de twee glazen wijn en tevens bitterballen. Dit maal noodgedwongen bij een andere serveerster. Best lastig dat van de bediening niemand op zijn/haar plek bleef staan.

Tegen het einde van de middag waren wij toe aan een afsluitende glas wijn, dus ging ik wederom naar binnen. Ik zag de bediening genieten van zoveel enthousiasme bij mij.

Uiteindelijk was het tijd om te gaan dus liepen we samen naar binnen voor de rekening want ik wil ze natuurlijk tot het laatst plezieren. Was best wel spannend want de barman wist niet wie wij waren en wat wij wilden afrekenen. Maar met onze vriendelijkste glimlach en geduld is het ons toch gelukt.

Zo zie je maar…..wij hebben alles over voor het restaurant zolang zij maar blij zijn, want daar gaat het om toch?

Wim Wamelink


Hieronder staan de laatste meningen en mijmeringen vermeld. Zo maar, om de gedachten te verwoorden, vaak uit verbazing of irritatie.

Distillery Exclusive

Wat is dat toch? Die sterke behoefte om die ene speciale Distillery Exclusive botteling te kopen. Ik zie dat regelmatig gebeuren bij een deel van mijn whisky reis deelnemers. Dan zijn we bij een willekeurige distillery en wordt daar slim door de tourguide geattendeerd op speciale de whisky “for sale in de shop only”. En ja hoor, meteen gekocht en wel 2 flessen. Want er zijn “er maar 300 van gebotteld”!

Ik kan wel genieten van het plezier dat de liefhebber daarvan heeft. Als een net gewonnen prijs worden deze bewuste flessen gekoesterd. Waarbij later pas de realisatie komt dat er op het vliegveld nog een uitdaging volgt vanwege de strikte handbagageregels. Maar dat los ik als reisleider wel op omdat ik altijd met grote koffer reis zodat er ruimte is voor deze onverwachte ‘buitenkansjes’.

De laatste keer dat dit gebeurde was bij een tweedaagse trip naar Edinburgh en de Highlands met een businessclub, begin oktober. Een korte reis maar met een prima programma gevuld met voldoende tijd om overal van te genieten. De cultuur, overweldigende natuur, heerlijke lunches en diner in sfeervolle locaties, tijd voor het netwerken en uiteraard de whisky. Zo bracht ik de gasten o.a. bij de distillery van Blair Athol in Pitlochry. In dit dorpje zouden we na afloop van de tour nog een heerlijke lunch gebruiken bij het restaurant Port na Craig aan de zalmrivier de Tummel, waarbij de gasten in stijl onthaald werden met muziek van een heuse bagpipe player. En uiteraard zalm op het menu.

Na afloop van de Tour door gastheer David, die met zijn onvolprezen humor de gasten boeide, was er nog een tasting van 3x single malts 12y én nog een toegift van de Distillery exclusive. “Die wil ik hebben” was de reactie van mijn tafelgenoot en hij ging op een draf naar de shop, nog wel informerend of daar tijd voor was in het programma. Natuurlijk……met hem waren er nog zeker 4 liefhebbers voor zo’n fles voor twee keer de prijs van een standaard botteling.
Met de twee flessen in de hand naar de uitgang werd Tourguide David nog even bedankt voor de Tour maar mijn gast kon het niet laten om er ook nog een opmerking over te maken. Blijkbaar had hij een helder moment toen hij zei: “eigenlijk zou deze whisky goedkoper moeten zijn dan de standaard Blair Athol botteling van 12y oud met sherry vatrijping. De Distillery exclusive is jonger en heeft een 50/50 sherry/bourbon rijping gehad. (bourbon barrels zijn veel goedkoper in aanschaf dan oude sherrycasks).

Zijn opmerking was natuurlijk volledig terecht en de reactie van David was met een glimlach: “maar jij hebt nu 1 van de 300 flessen en dat maakt het speciaal!”

En zo is het.
Wim Wamelink